Kopalino to nadmorska wioska, położona między latarnią morską Stilo a Białogórą. W tej małej osadzie znajduje się kilka sklepów, restauracja, bar, kościół.
Nad morze z Kopalina trzeba przejść około 2,5 km.
Kopalino otoczone jest pięknymi terenami leśnymi, w odległości około 1 km. od centrum Kopalina znajduje się małe jez. Kopalińskie w którym są też ryby (lin, leszcz, karaś, szczupak, okoń, węgorz) oczywiście istnieje możliwość wędkowania. Nad morze z Kopalina trzeba przejść około 2km drogą leśną, ale można też dojechać samochodem. Plaża jest szeroka z jasnożółtym drobnym piaskiem oraz mlecznymi wydmami porośniętymi szarozielonymi trawami.
Gdy jesteśmy już zmęczeni opalaniem czy kąpielą w morskiej wodzie, możemy odpocząć udając się do znajdujących się w pobliżu budek z jedzeniem i napojami. Jeśli dysponujemy własnym rowerem mamy możliwość przejechać kilka tras rowerowych czy to na Stilo (latarnia morska) lub Białogóra bądź Szklana Huta (stara odlewnia wyrobu szkła).
Miejscowość Kopalino otoczona jest pięknymi terenami leśnymi z drzewami iglastymi oraz liściastymi. Przestrzennie przeważają zbiorowiska lasu mieszanego z udziałem buka, dębu i brzozy ale w niektórych jego częściach dominuje sosna stanowiąca najstarszy drzewostan jak również spotkać możemy cisa, graba oraz leszczynę. Tereny leśne okalające Kopalino podlegają nadleśnictwu Choczewo. Oprócz bogatego drzewostanu okoliczny las, zachęca nas bogatą ściółką leśną w której możemy zbierać dorodne jagody (naprawdę jest ich dużo), czerwoną borówkę oraz grzyby. Co do grzybów oprócz tych trujących (nie polecam) możemy znaleźć cały "wachlarz" grzybów jadalnych (tzw. prawdziwków, zajączków, kozaków czerwonych i brązowych, kurek, miodówek, opieńków). Jeśli chodzi o najlepsze miejsca do zbierania grzybów proponuję porozmawiać z miejscowymi grzybiarzami, którzy potrafią wskazać miejsca, gdzie grzyby "wycinamy" przysłowiową "kosą". Ja osobiści polecam zbieranie grzybów w małych zagajnikach sosnowo-brzozowych i na tzw. przycinkach. Oprócz pozytywnych walorów las posiada też te negatywne. Do nich na pewno należą komary oraz duże czarne mrówki. Owady te w szczególności, dają znać o sobie gdy wybieramy się zbierać "owoce leśne", a ubrani jesteśmy w krótkie spodenki.
Jezioro Kopalińskie położone jest w odległości 1 kilometra od "centrum" Kopalina i około 1 kilometra od morza. Z Kopalina nad jezioro prowadzi piaskowa droga, którš najlepiej przejść na piechotę lub przejechać rowerem. Z trzech stron otacza je las. Powierzchnia jeziora wynosi 8,37 ha, maksymalna głębokość ok. 3 metry. Jest to jezioro powstałe na starym torfowisku, co powoduje, że dno jeziora jest zamulone lecz woda w okresie letnim ma dobrą przejrzystość. Kształtem jezioro przypomina literę "L".
W mniejszej jego części zwanej zatoczką znajduje się dzikie kąpielisko oraz mała wysepka na którym rośnie drzewo. Oprócz wspomnianych atrakcji w zatoczce możemy też zauważyć, iż korzenie rosnących wokół jeziora drzew "wrastają" do wody tworząc w ten sposób małe pomosty, stanowiąc ciekawą kryjówkę dla pływających mieszkańców jeziora. Jezioro Kopalińskie zasobne jest w atrakcyjne gatunki ryb takie, jak: lin, leszcz, karaś, płoć, karp, szczupak, okoń i węgorz. Istnieje możliwość wędkowania lecz jezioro jest własnością prywatną i bez zgody właściciela łowienie ryb jest zabronione. Po jeziorze pływa para łabędzi, która w okresie lata wychowuje tam swoje pisklęta. Nie wątpliwą atrakcją może być przejażdżka łódką bądź pontonem po wszystkich "zakamarkach" jeziora. W pobliżu znajduje się pole namiotowe "Capówka" z boiskami do siatkówki i koszykówki, wypożyczalnią sprzętu wodnego, sauną, parkingiem strzeżonym oraz sklepem spożywczym.
Nad morze z domków letniskowych trzeba przejść około 2 kilometrów, idąc cały czas przez tereny leśne po piaskowych dróżkach. Wybierając się nad morze należy kierować się na jezioro Kopalińskie. Jeśli idziemy normalnym tempem spacerowicza, podróż nad morze zajmuje nam około 15-20 minut. Po przebyciu tegoż odcinka, naszym oczom ukazuje się niebieskawe morze, jasnożółty drobny piasek i mleczne wydmy porośnięte szarozielonymi trawami.
Woda w morzu podczas ostatniego lata nie zachęcała nas swoją temperaturą do długich kąpieli. Jednak czystość wody była na tyle duża, że można było w niej zauważyć pływające meduzy.
Gdy jesteśmy już zmęczeni mocno świecącym słońcem i morską słoną wodą możemy odpocząć np.: udając się do znajdujących się w pobliżu budek z jedzeniem i napojami (frytki, hot-dogi, hamburgery, smażone ryby, piwo itp.) Mając jeszcze trochę energii możemy pograć w siatkówkę, piłką zakupioną w jednym ze sklepików dobrze zaopatrzonych w akcesoria plażowe.
Jeśli jesteś leniwy, nie masz ochoty na spacer nad morze, możesz też dojechać rowerem lub samochodem, dla samochodów jest przygotowany parking leśny (odpłatny).
Jeśli dysponujesz własnym rowerkiem, proponuję wycieczki rowerowe nad jezioro i morze oraz do Białogóry (10 km) dokąd prowadzi ładna trasa rowerowa przez nadmorski las; trzeba jechać przy ośrodku Szklana Huta na północ; na ostatnim odcinku droga skręca na południe.
Jeśli nie masz swojego jednośladu istnieje możliwość wypożyczenia roweru górskiego w jednej z dwóch wypożyczalni rowerów.
Oczywiście są tez inne trasy i szlaki rowerowe!!!
Ta atrakcja znajduje się w jednym z budynków niedaleko przystanku PKS. Na wolnym powietrzu latem organizowane są tam bardzo milutkie imprezy, w trakcie, których oprócz tradycyjnego pieczenia kiełbasy odbywa się pieczenie dzika czy tez sarny połączone z jego konsumpcją. Bar w którym możemy zakupić drinki i napoje alkoholowe dobrze zaopatrzony. Gdy znudzi się nam już jedzenie i picie, możemy pograć w Darty na automacie stojącym latem na zewnątrz. Godzina zamknięcia lokalu nie jest ustalona, ponieważ otwarty jest on dopóki nie wyjdzie ostatni klient.
Skamieniały woźnica pod Kopalinem.
Wespół z grupą innych głazów, koło jeziorka zwanego Podkienicą w Kopalinie znajdował się wyróżniający się wielkością blok kamienny o długości 4,3 m i szerokości 2,9 m - przyniesiony przez lodowce. Jedni zwali go kukułką, inni sądzili, że znajduje się pod nim zaklęty zamek, jeszcze inni, że co sto lat rodzi się osoba, która może go odczarować. Inni zaś powiadają: "pewien bardzo bezbożny wieśniak zapragnął wszelkim sposobem sprowokować Boga. Podczas któregoś niedzielnego popołudnia zwoził siano, utknął jednak w bagnie, począł miotać najstraszliwsze klątwy, obrażać moce niebieskie, zamiast zachować spokój oraz rzetelnie przemyśleć sposób wydobycia wozu. W mgnieniu oka skamieniały i chłop, i fura. Stojący pośród błota głaz napomina nierozważnych. Niektórzy jeszcze po latach potrafili rozpoznać głowę, ramiona, a nawet bicz woźnicy".
